Адсутнасць беларускіх палітвязняў у спісе на абмен паміж Захадам, Расіяй і Беларуссю — гэта «вельмі балючы ўдар па беларусах». Такім меркаваннем з «Медузай» падзяліўся палітычны аналітык і экс-дыпламат Павел Слюнькін.
Слюнькін падкрэсліў, што ў спісы на абмен не ўключылі «ніводнага з тысяч беларускіх палітвязняў».
— Нават з сімвалічнага пункту гледжання было б важна паспрабаваць уключыць у абмен хаця б аднаго грамадзяніна Беларусі, — адзначыў ён. Заходнія краіны ўспрымаюць Расію як больш прыярытэтную краіну, чым Беларусь. І максімум, што могуць рабіць еўрапейскія краіны [у дачыненні да беларускіх палітычных зняволеных], — гэта выказваць салідарнасць. Напэўна, у гэтым цынічным сэнсе беларускія палітвязні былі для Захаду недастаткова «выгадныя», у адрозненне ад Крыгера.
Экс-дыпламат адзначыў, што кейс з немцам Рыка Крыгерам, якога абмянялі, «быў, па сутнасці, правакацыяй з боку беларускіх уладаў».
— Яны самі імітавалі гэты «тэракт». Той факт, што ў абмен не ўключылі ніводнага беларуса, хаця б сімвалічна, кажа пра многае. Тая ж Марыя Калеснікава доўгі час пражыла ў Германіі і вярнулася ў Беларусь у 2020 годзе, каб паўдзельнічаць у дэмакратычным руху. Яна таксама была б годным кандыдатам на абмен — але, мабыць, [Германія] не стала [спрабаваць яе абмяняць], — заявіў Павел Слюнькін.
Нагадаем, 1 жніўня ў Анкары (Турцыя) прайшоў маштабны абмен зняволенымі паміж Расіяй, Беларуссю, ЗША, Германіяй, Польшчай, Славеніяй і Нарвегіяй. У ім удзельнічалі 26 чалавек. Сярод вызваленых — грамадзянін Германіі Рыка Крыгер, асуджаны на смяротнае пакаранне і памілаваны ў Беларусі.
Сярод іншых Расія ў рамках угоды вызваліла рэпарцёра Wall Street Journal Эвана Гершковіча, журналіста і палітыка Уладзіміра Кара-Мурзу, былога марпеха, амерыканца Пола Уілана і журналістку Алсу Курмашову.
Угода каардынавалася шэрагам урадавых ведамстваў ЗША, уключаючы Белы дом, Дзярждэпартамент і ЦРУ. Яе падрабязнасці ўвесь гэты час трымаліся ў сакрэце.
Сам працэс абмену курыравала ўпраўленне разведкі Турцыі.
Чытайце таксама
